วิศวกรรมประสาทศรีภรรยาของโสวฝู่

คำโปรย- วิศวกรรมประสาทศรีภรรยาของท่านโสวฝู่ By กุมตะวัน

โจวเวย วิศวกรสาวห้าว สุดติดส์ เกิดอุบัติเหตุ (ถูกจัดฉากฆาตกรรมอำพราง) เครนตกใส่เสียชีวิตกลางไซน์งาน ปมทุจริตโครงการก่อสร้างมูลค่าพันล้านล้านหยวน แล้วฟื้นตื่นขึ้นมาในร่างของแม่ดอกบัวขาวนาม ‘โจวเวย’ นางต้องแบกรับหม้อดำไว้บนหัว

ด้วยความห้าวเต็มคาราเบล หัวขบถไม่เกรงใจใคร แต่ด้วยมีสกิลความรู้ด้านวิศวกรรม ‘หน้าไม้กล ปูน (น้ำข้าวเหนียว)’ เข้าตา (ตก) เฟิงสิงอวิ๋น สามีเสือหน้ายิ้ม และบางคนก็ตกหลุมพราง (รัก) ทั้งยังถูกวิศวกรสาวห้าวโบกปูนซ้ำโดยไม่ทันรู้ตัว

+++

‘พาตัวนางกลับเรือนเล็กท้ายจวน เชิญไต้ฟูมาดูอาการ แล้วพรุ่งนี้ให้คนส่งไปพักรักษาตัวที่หมู่บ้านบรรพบุรุษ…’

         ฟางมามากล่าวอย่างระมัดระวังว่า ‘ซือจื่อ ดีเลวอย่างไรนางก็เป็นฮูหยินน้อยจวนโหว เป็นคุณหนูสายตรงจวนตงปั๋ว ส่งไปอยู่บ้านบรรพบุรุษ ผู้อื่น (พ่อแม่ของโจวเวย) ถามขึ้นมาจะไม่เหมาะหรือไม่เจ้าคะ’ 

         ดวงตาหงส์ทรงเสน่ห์ตวัดมอง

         อมิตาพุทธ!

         พอเห็นสายตาเย็นชาน่ากลัวของซือจื่อ ฟางมามาให้หนังศีรษะชา เหงื่อกาฬแตกพลั่กด้วยความหวาดกลัว แม้กระทั่งจะหายใจแรงนางยังไม่กล้า

         สาวใช้ที่เข้าไปดูอาการของโจวเวยถึงกลับผงะ ถอยหลังกรูดหนีไม่เป็นกระบวนท่า 

         ‘ซะ…ซือจื่อ ฮะ…ฮูหยินน้อย’ 

         ‘พูด!’ 

         สาวใช้ตัวน้อยให้สะดุ้ง หวาดผวา ก่อนจะพูดตะกุกตะกักรายงานเสียงสั่นว่า… 

         ‘ฮะ…ฮูหยินน้อยไม่หายใจแล้ว ตายแล้วเจ้าค่ะ’

         ‘ตายแล้วก็เอาไปฝัง ลากออกไป’

         ฟางมามา สาวใช้เดินเข้าไปใกล้ๆ ร่างโจวเวยที่นอนตายตาไม่หลับอย่างกล้าๆ กลัวๆ

         พอมือของฟางมามาจับร่างที่ยังอุ่นๆ ของโจวเวย ดวงตาว่างเปล่าไร้แววของนางก็กะพริบ

         สาวใช้ที่จิตอ่อนพากันส่งเสียงกรีดร้องลั่นเรือน

         หนวกหูจริง! โจวเวยนิ่วหน้า 

         ‘ลากออกไป! ส่งไปบ้านบรรพบุรุษคืนนี้เลย ถ้านางดื้อด้าน โวยวายไม่ยอมไปก็จับมัดเหมือนหมูหิ้วขึ้นรถม้าส่งกลับไป’ 

What! อะไรวะคะ?

+++

โจวเวยเลิกคิ้วใบหลิว พูดเสียงเฉื่อยเนือยอย่างอิดหนาระอาใจว่า… 

“ในเมื่อจะมาขอร้อง ขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น ก็ควรพูดหรือทําสีหน้า ท่าทางให้มันดีๆ หน่อยสิ!” 

เฟิงสิงอวิ๋นหัวเราะเสียงเย็น “แล้วข้าพูดหรือทําสีหน้า ท่าทางไม่ดีที่ใด? มีความรู้นิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นหยิ่งผยองพองขน”

เมื่อเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันระคนเหน็บแนมบนใบหน้างดงามดุจหยก โจวเวยก็ให้หัวร้อนโกรธไฟลุก 

“จ้า! พ่อคนเก่ง ถ้าเจ้าเก่งจริงก็อย่ามาขอร้องอ้อนวอนข้าสิ”

“เจ้า!...”

เฟิงสิงอวิ๋นที่โกรธจนพูดไม่ออก และทำอันใดโจวเวยไม่ได้…ได้แต่กำมือแน่นข้างกายไม่ให้เอื้อมมือไปบีบคอหรือบดขยี้สตรีโอหังอวดดีตรงหน้าให้แหลกคามือ

“ข้าจะรับเจ้ากลับจวนเว่ยอู่โหวอย่างสมเกียรติ จะมอบอำนาจจัดการดูแลจวนให้…”

โจวเวยแค่นเสียงเฮอะอย่างเย็นชา “ผู้ใดอยากจะกลับจวนโหวของท่านกัน ข้าต้องการหย่า!”

                                                 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558© ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือคัดลอก ทำสำเนาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของหนังสือนี้นำไปเผยแพร่ด้วยรูปแบบและวิธีการอื่นใดก่อนได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้ประพันธ์ หากผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกดำเนินที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

SET คู่ถูกกว่า โหลดตอนพิเศษฟรีที่นี่ >> https://shorturl.at/jnGU4